WORKS & WORDS

FR

Ce repas n’a rien d’ordinaire : c’est le dernier avant le grand départ. Là-bas, au loin, une embarcation flotte sur l’eau, sous le regard silencieux de deux personnages tournés vers l’horizon. Mais ce sont les rats, au premier plan, qui pressentent déjà la catastrophe : alertes, ils plient des bateaux de papier avec un livre d’art de Dieric Bouts. Eux ont vu la mer monter.

NL

Er is niets gewoons aan deze maaltijd: het is de laatste voor het grote vertrek. Daar, in de verte, drijft een boot op het water onder de stille blik van twee personages die naar de horizon kijken. Maar het zijn de ratten op de voorgrond die de catastrofe al voelen aankomen: alert vouwen ze papieren bootjes met een kunstboek van Dieric Bouts. Ze hebben de zee zien stijgen.

FR

Le vase, dans ce dessin, a quelque chose de sacré. Sa forme rappelle celle d’un vase cérémoniel — le calice — comme dans The Last Supper (2023) où un personnage vêtu de lilas en tient un semblable. Mais ici le calice ne symbolise pas un dernier repas, c’est la nature elle-même qui est honorée comme un bien précieux.

NL

De vaas in deze tekening heeft iets heiligs. De vorm doet denken aan een ceremoniële vaas — een kelk — zoals in The Last Supper (2023) waar een in lila gehulde personage er een vasthoudt. Maar hier symboliseert de kelk niet een laatste maaltijd, het is de natuur zelf die geëerd wordt als een kostbaar bezit.

FR

Dans cette scène, au premier regard, tout semble normal: une table, un repas, une famille. Mais certains détails trahissent une tension diffuse. En voici quelques-uns: le fromage coule le long de la nappe, le rat grimpe sur une chaise, le tableau sur le mur est de travers, la terre labourée semble envahir la maison, une guêpe s’est posée sur un hamburger, des oiseaux se battent… Tout déborde en silence, signe d’un quotidien dominé par la surconsommation.

NL

Op het eerste gezicht lijkt alles in deze scène normaal: een tafel, een maaltijd, een gezin.  Maar sommige details verraden een vage spanning: de kaas smelt langs het tafelkleed, de rat klimt op de stoel, het schilderij hangt scheef aan de muur, de omgeploegde aarde lijkt het huis binnen te dringen, een wesp is op een hamburger geland, vogels vechten… Alles stroomt over in stilte, een teken van een dagelijks leven dat gedomineerd wordt door overconsumptie.

FR

La maison brûle à l’arrière-plan, signe évident d’un monde en feu. Les rats, figures humaines à peine déguisées, courent après des frites devenues lingots d’or. Ils fuient, s’agitent, s’ignorent. Le vrai drame n’est peut-être pas l’incendie, mais l’indifférence, l’oubli des liens, la perte de sens dans une course effrénée où plus rien ne relie.

NL

Op de achtergrond brandt het huis, een duidelijk teken van een wereld in brand. De ratten, nauwelijks vermomde menselijke figuren, jagen op frieten die goudstaven zijn geworden. Ze vluchten, lopen zenuwachtig rond en negeren elkaar. Misschien is de echte tragedie niet de brand, maar de onverschilligheid, het verlies van hechte banden, het verlies van betekenis in een hectische race waarin niets meer verbindt.

FR

Porté par une fleur, l’oiseau monte vers la lumière, jusqu’à ce que son aile prenne feu.

NL

Gedragen door een bloem vliegt de vogel naar het licht, totdat zijn vleugel vlam vat.

FR

Une tension traverse l’œuvre: le feu fait rage dans les champs, les animaux s’agitent nerveusement, tandis que les humains restent impassibles. Un modeste bouquet, composé de Jacobaea vulgaris — une mauvaise herbe — attire l’attention. Posé à même le sol, il accueille un papillon, le Tyria jacobaeae, dont la présence fragile rappelle silencieusement la vulnérabilité de la nature et le respect qu’on lui doit.

NL

Een soort spanning loopt als een rode draad door het werk: het vuur woedt in de velden en de dieren zijn zenuwachtig, terwijl de mensen onbewogen blijven. Een bescheiden boeket van Jacobaea vulgaris — een onkruid — springt in het oog. Geplaatst op de grond verwelkomt het een vlinder, de Tyria jacobaeae, wiens fragiele aanwezigheid een stille herinnering is aan de kwetsbaarheid van de natuur en het respect dat we haar verschuldigd zijn.

FR

Après l’excès de Hungry (2021), la table est presque vide: un maigre repas de boîtes de conserve et d’anchois. Pour la première fois dans l’univers de Durieu, quelqu’un semble s’interroger. « Acheter rend-il heureux? » Tandis que dehors l’eau monte et que la nature s’infiltre doucement, rappelant ce qu’on refuse de voir.

NL

Na de overmaat van Hungry (2021) is de tafel bijna leeg: een karige maaltijd van blikjes en ansjovis. Voor de eerste keer in de leefwereld van Durieu lijkt iemand zich vragen te stellen. « Word je gelukkig van kopen? » terwijl buiten het water stijgt en de natuur langzaam binnensijpelt en ons herinnert aan datgene wat we weigeren te zien.

FR

Dans ce vase une petite fleur se glisse discrètement entre les grandes. Elle est modeste, presque fragile, mais elle est là, bien présente. Sa force tranquille rappelle que la persévérance, même discrète, finit toujours par s’imposer.

NL

In deze vaas glipt een kleine bloem discreet tussen de grote bloemen. Ze is bescheiden, bijna fragiel, maar is duidelijk aanwezig. Haar stille kracht herinnert ons eraan dat doorzettingsvermogen, hoe discreet ook, uiteindelijk altijd loont.

FR

La rencontre entre l’enfant et le renard que l’on voit par la fenêtre est le reflet des souvenirs d’enfance de l’artiste, bercée à l’époque par le disque vinyle du Petit Prince de Saint-Exupéry dans lequel le Renard apprivoise le Petit Prince. Nature et liens invisibles s’y mêlent, invitant à retrouver douceur et respect dans un monde en tension. Cette tension est visible à travers le rappel de Is My House Burning? (2023) sur le pull qu’elle porte, ainsi que les deux petits tableaux posés dans l’armoire.

NL

De ontmoeting tussen het kind en de vos die je door het raam ziet is een weerspiegeling van de jeugdherinneringen van de kunstenaar, die destijds gewiegd werd door de vinyl plaat van De Kleine Prins van Saint-Exupéry in dewelke de Vos de Kleine Prins temt. De natuur en onzichtbare banden zijn met elkaar verweven en nodigen ons uit om zachtheid en respect te herontdekken in een wereld vol spanning. Deze spanning is zichtbaar in de verwijzing naar Is My House Burning? (2023) op haar trui en op de twee kleine schilderijen in de kast.